İş çıkışı yakıt almak için istasyona uğradım. “Kayahan’ın En İyileri” albümünü görünce nasıl mutlu oldum. Önümdeki minimum 1 saatlik, kamyonlar arasındaki seyahatime eşlik edecek mükemmel bir yol arkadaşı bulmuştum. Aslında geçmişe bakmam, bununla beraber hatıra başka bir şey. Hatıralarımın eflatun yaprakları ile dolu bir seyahat yapacağımı umarak taktım CD yi.
Dinledim.. dinledim… olmadı. Bir türlü zaman geçmedi. Neden diye düşünmeye başladım:
Proje çok güzel…
Zamanlama mükemmel…
Repertuar, yorumcular, yani kaynaklar iyi seçilmiş. Hepsi de doğru yorumlamış.
Bununla beraber projenin hedefi yanlış şeçilmişti.
Hedef; Kayahan’ın en iyi şarkılarını, en iyi yorumcuların seslendirdiği bir albüm yapmak olunca, ekip yanlış yönlendirilmiş, duygu eksik kalmıştı.
Projenin hedefi; dinleyen herkesi o yıllara götürecek, o duyguları hissettirecek bir albüm yapmak olmalıydı.
Üzgündüm 🙁
🙂
Merci 🙂